Lipoproteïne a

 

          Laatste bijwerking : 2021.11.19

 

 

Lipoproteïne a, of afgekort Lp(a), is een door de lever aangemaakte associatie van een lipide op een dragerproteïne die in staat voor het transport van hydrofobe moleculen zoals : triglyceriden, cholesterol...  in het bloed.

Overzicht inhoud :

 

Rol in het organisme

 

Praktisch

 

Inhoud :

Rol in het organisme :             

 

Lp(a) lijkt sterk op LDL-cholesterol. Het verschil is dat Lp(a) een extra eiwit bevat : het apoproteïne a of apo(a), welke de typische arginine-glycine-aspartaat sequentie, karakteristiek voor transporteiwitten, bevat. Lp(a) bestaat uit een atherogeen LDL-lipopartikel en een potentieel trombogeen apolipoproteïne(a).

 

Lipoproteïne (a), of Lp(a), eigenlijk een variant van LDL-cholesterol, is een biologische risicofactor voor hart- en vaatziekten (coronaire, cerebrovasculaire en perifere arteriële aandoeningen).

 

Onderzoekers hebben aangetoond dat Lp(a) leidt tot een chronische activatie van het aangeboren afweersysteem. Witte bloedcellen van het aangeboren immuunsysteem kunnen immers een soort geheugen opbouwen ("trained immunity"). Na korte blootgestelling aan Lp(a) maakten de witte bloedcellen veel meer ontstekingsstoffen, dan de cellen die daar niet aan waren blootgesteld. Die activatie leidt dan weer tot een chronische ontsteking van de bloedvatwand, waardoor atherosclerose ontstaat .

 

Lp(a) en de andere bloedvetten (cholesterol, triglyceriden, LDL-cholesterol...) zijn schijnbaar ideale reparatiemiddelen voor een verzwakte slagaderwand. Ze kunnen zich alleen dan tot een risicofactor voor een cardiovasculaire aandoening ontwikkelen als de wanden van de bloedvaten door chronisch vitaminegebrek (vit C, Vit B3, Vit B5, Vit E, carnitine...) verzwakt zijn. Vooral de rol van vitamine C is uiterst belangrijk : zij vormt het bindmiddel tussen de collageenvezels en helpt de bloedvatwand stabiliseren. We weten inmiddels dat de reparatie van de vaatwand toch doorgaat bij een chronisch tekort aan vitaminen en andere celfactoren. Het gevolg is dat er een atherosclerotische neerslag ontstaat.

 

1. • Lp(a) kan zich, net als LDL, ophopen in de beschadigde vaatwand : apo(a), als lipide substraat-levering voor de reparatie van weefsel, kan zich sterk binden aan de verschillende bestanddelen van de atherosclerotische plaque. Het kan daarnaast ook nog de bloedstolling bevorderen.

 

1. • Het apo(a) lijkt structureel sterk op het plasminogeen. Deze structurele overeenkomst verschaft het apo(a) de capaciteit zich te binden aan het fibrine en aan membraanproteïnen. Hierdoor is het plasminogeen niet meer in staat zich te binden aan o.a. fibrine. Dit remt de fibrinolyse (oplossen van het stolsel).

 

Het serumgehalte Lp(a) is genetisch bepaald (ideaal tussen 11 - 20mg/dl) en wordt weinig beïnvloed door een verandering van voeding.

 

Hogere Lp(a) waarden in het bloed (> 30mg/dl) wijzen op een verhoogd cardiovasculair risico. Sterk verhoogde Lp(a) bloedwaarden komen voor en wijzen op een verhoogd risico op MI (Myocard Infarct), zelfs indien samen met een normaal LDL- en HDLcholesterolbeeld. Te zwakke niveaus Lp(a) (< 11) vertegenwoordigen ook een cardiovasculair risico : de onbekwaamheid van het organisme de schade veroorzaakt door een chronisch vitamine tekort (vooral van vitamine C) te herstellen.

 

Een éénmalige Lp(a)-tests wordt aanbevolen in de volgende situaties: personen met een hoog cardiovasculair risico of met een familiegeschiedenis van vroegtijdige coronaire hartziekten, familiaire hypercholesterolemie, type 1 of type 2-diabetes en met chronisch nierfalen.

 

Noot :

Lp(a) zou genetisch bij 25% van de bevolking minder aanwezig zijn (die mensen hebben dan ook misschien hun dagelijks aspirientje niet nodig). Een even groot deel van de bevolking zit echter met een teveel aan Lp(a).

 

Praktisch :

 

Het bepalen van de bloedwaarden van Lp(a), samen met deze van de dichte en kleine LDL3 - fractie (zie : "Cholesterol"), biedt een meer gesofistikeerde basis voor de behandeling van primaire hyperlipidemie. De peroxidatie van vetten kan geëvalueerd worden met de malondialdehyde (MDA) - test (zie : "Het stress profiel").

 

1. • Vitamine B3 1000mg (Time release) voor stijging van leverenzymen.

   • Carduus marianus  voor het voorkomen van leverschade.

   • Vitamine C (> 1000mg/dag), samen met de eiwitten lysine en proline zouden de kleefkracht van Lp(a) afzwakken.

   • Nicotinezuur, L-carnitine, oestrogenen, anabole steroïden en omega3-VZ zouden de Lp(a) concentratie verlagen.

   • Lysine (samen met proline) bindt met Lp(a) en vormen een afschermende laag rond het kleverige Lp(a) en voorkomen zo de neerslag ervan (atherosclerose). Zij weken ook het Lp(a) los van de binnenwand van de slagaders (en worden vervolgens door de lever opgeruimd)

 

 

           

 

 

De lezer dient steeds in acht te houden dat de beschreven curatieve eigenschappen in geen enkel geval het medisch advies vervangen, welke steeds onmisbaar is bij het stellen van een diagnose en bij bepaling van de ernst van de aandoening. Wel wordt de gebruiker gestimuleerd beslissingen met betrekking tot zijn gezondheid te nemen, op basis van eigen research, steeds in samenspraak met een professionele gezondheidswerker.

 

In alle gevallen valt het gebruik van dit programma enkel onder de controle, het beheer, de risico's en de verantwoordelijkheden van de gebruiker.