Fructose
Laatste bijwerking : 2021.11.19
In tegenstelling tot glucose is fructose geen vitale molecule. Het organisme maakt ook geen fructose aan. Om de eenvoudige reden dat heel weinig cellen (met uitzondering van levercellen) fructose kunnen gebruiken. Fructose kan niet zoals glucose als energiebron door onze cellen gebruikt worden. Fructose wordt integraal door de lever opgenomen, voor omzetting naar energie (glucose via G3-P : zie verder) of, bij overmaat, voor opslag als triglyceriden en soms ook urinezuur.
In tegenstelling tot industrieel fructose (soda's, industrieel bereid fruitsap, gebak, ijs, ontbijtgranen, snoep...) zit natuurlijk (plantaardig) fructose steeds samen met vezels en antioxidantia die de passage van fructose naar het bloed en verder naar de lever vertragen. Zo heeft de lever de tijd de natuurlijke aanvoer van fructose volledig te gebruiken als energiebron, zodat geen fructose als vet dient opgeslagen.
Industrieel fructose (bereid door enzymatische hydrolyse van maïszetmeel in glucose-fructose-siroop) heeft een hoge zoetkracht (130 tot 150x sterker dan eenzelfde hoeveelheid sacharose). Door haar hoge zoetkracht laat fructose een verlaging van het totaal gehalte suikers toe. Maar haar gebruik wordt in verband gebracht met het ontstaan van cardiovasculaire ziekten en van gewichtstoename.
De suiker wordt gemaakt uit mais met behulp van een waterige oplossing van natriumhydroxide. Voor dat laatste wordt soms kwik gebruikt. Dat kwik komt af en toe ook terecht in de glucose-fructosestroop zelf en dus ook op je bord...
Voorstelling volgens :
Fischer 
of ruimtelijk 
Daar fructose (vruchtensuiker) en glucose (druivensuiker) dezelfde calorie-waarde bezitten (= isocalorisch), biedt het gebruik van fructose in plaats van glucose geen groot voordeel voor mensen die willen afslanken. Daar fructose geen essentieel nutriënt is voor het organisme, bestaat er geen tekort aan fructose.
Voordelen van fructose :
De inname van fructose, ook vruchtensuiker genoemd (alhoewel er in fruit ook andere suikers aanwezig zijn), is de laatste jaren flink gestegen daar het steeds meer als vervanger van glucose (druivensuiker) wordt gebruikt in de voeding (o.a. door haar sterker zoetvermogen). Ook in parenterale voeding wordt fructose, sorbitol, xylitol... gebruikt, omdat zij betere calorie-bronnen zijn dan glucose wegens hun relatief zwakkere afhankelijkheid van de insuline-status van de patiënt. Zij danken dit aan hun bijzonder lage glycemische index (GI = 19). Daarbij verhoogt fructose minder snel de suikerspiegel in het bloed daar het trager wordt geabsorbeerd in de darm.
Van alle suikers wordt fructose het gemakkelijkst geoxideerd, en is het snelst en het best omgezet in rap beschikbare energie (sporters, bodybuilders, zware werk). Fructose echter is geen gewone suiker.
In tegenstelling met andere suikers, heeft fructose immers geen insuline nodig om energie te kunnen leveren aan de cellen.
Bij diabetici, die een probleem hebben met de insuline-secretie, is fructose dan de bijna ideale vervanger van glucose.
In de lever, nieren en darmen fosforyleert fructokinase (of ketohexokinase) fructose op de eerste koolstofpositie om fructose-1-fosfaat te synthetiseren. Het grootste deel van de fructose wordt via de door fructokinase gekatalyseerde reactie in het metabolisme opgenomen, aangezien glucokinase een lage substraatspecificiteit voor fructose heeft.
Fructose ---> via fosfofructokinase + ATP/Mg ---> fructose 1-fosfaat ---> via aldolase ---> DHAP ---> naar gluconeogenese of lactaat
Fructokinase houdt fructose vast in hepatocyten. Wanneer de fructokinase-activiteit zeer hoog is, leidt dit tot de accumulatie van fructose-1-fosfaat. Fructokinase gebruikt ATP en zet het om in AMP en Pi. Overmatig fructosegebruik leidt dus tot snel ATP-gebruik. Fructose verlaagt dus letterlijk het energieniveau van onze cellen.
Dit mechanisme is eigenlijk heel nuttig, want het zet ons lichaam in de "overlevingsstand" door onze behoefte aan energie en zuurstof te verminderen. Fructose bevordert ook de opslag van vet, opnieuw met het oog op overleving. In de seizoenscyclus rijpen de vruchten kort voor de winter - dus kort voor het seizoen waarin voedsel schaars wordt.
Maar zo ideaal is fructose ook weer niet!
Nadelen van fructose :
Oorspronkelijk was het zo dat de mens alleen in de zomer en de herfst over fruit (fructose) kon beschikken. Door de overdosis aan fructose in die periode vond er in de hypothalamus een kortdurende ontsteking plaats. En dat had voordelen in het vooruitzicht van de winter : we werden onverzadigbaar (de overdosis aan fructose ontregelde de hersenen en dat zorgde ervoor dat het gevoel van verzadiging werd uitgesteld ; daardoor konden we steeds meer eten, zolang er fruit beschikbaar was natuurlijk). Ook werd ons metabolisme verlaagd, waardoor we vetter werden en minder gingen bewegen. En de fructose uit het fruit werd omgezet in triglyceriden (vet) met als voordeel dat we een koude winter zonder veel voeding konden overbruggen.
De ontsteking in de hypothalamus, veroorzaakt door de overdosis aan fructose in de zomer en de herfst, verdween in de winterperiode vanzelf omdat er dan weinig voedsel beschikbaar was en er dus weinig calorieën werden ingenomen.
Nu we het hele jaar niet alleen over alle soorten fruit beschikken, maar ook over alcohol, vruchtensappen, sportdranken, suiker... raakt dat natuurlijk systeem verstoord. Met een chronische ontsteking van de hypothalamus als gevolg.
Een van de gevolgen van zo 'n voortdurende hypothalamusontsteking is dat mesenchymale stamcellen zich in de verkeerde richting gaan differentiëren (deze basiscellen kunnen zich namelijk ontwikkelen tot zowel vetcellen als spiercellen, kraakbeen of bot). Spieren worden 'vetter' of organen 'gespierder' bijvoorbeeld. Botten 'vervetten' dan. Door de ontsteking verandert hun structuur op een verkeerde manier: ze worden 'zachter', minder belastbaar. Daardoor treden er bij sporters veel makkelijker kraakbeenblessures op, en bij niet-sporters artrose of bijvoorbeeld ook hernia.
--> sporters moeten daarom juist suikers (pasta...) ... en vlees vermijden! Zie ook "Gewrichtsslijtage".
Wanneer je fruit eet, wordt het aanwezige fructose langzaam opgenomen vooraleer in de lever omgezet te worden in onmiddellijk beschikbare energie. In fruit zit fructose steeds samen met enzymen, water, mineralen, vitaminen, vezels en pectine. Verder wordt de opname van fructose uit fruit geremd door de vezels en door de beperkte aanwezigheid ervan, zodat de levercapaciteit voor de metabolisatie van fructose zeker niet wordt overschreden. Een normale fruit consumptie leidt dus niet tot teveel urinezuur of triglyceriden...
Geconcentreerde fructose komt echter in de natuur niet voor. Het wordt kunstmatig aangemaakt door raffinage, meestal uit maïs. Het gebruik van geconcentreerde of geraffineerde fructose overstijgt de omzetcapaciteit van de lever waardoor niet enkel energie wordt aangemaakt maar waarbij fructose wordt omgezet naar vetten die in de bloedbaan circuleren totdat zij ergens worden opgeslagen.
Is er geen overmaat (hypocalorische situatie) dan wordt fructose in de lever, darm en nieren eenvoudig omgezet tot glucose (50%), lactaat (25%), en in vetzuren (25%). Fructose kan door de andere cellen in ons lichaam niet rechtstreeks worden gemetaboliseerd...
Fructose is een lipogene suiker want fructose wordt bij overmaat omgezet in vet (triglyceriden) : novo lipogenese, en vervolgens opgeslagen in de lever (leververvetting 
), bij overmaat in het bloed en verder tot afzetting in het vetweefsel en in de mitochondria die hierdoor worden beschadigd. Tenslotte wordt de lever door vervetting ongevoelig voor insuline .
Een andere studie stelt dat bij een overmaat fructose de mitochondriale vetverbrandingscapaciteit in de lever wordt geremd. Daardoor slaat de lever meer vet op en dat heeft negatieve effecten op de stofwisseling in het hele lichaam. Als je fructose inwisselt voor glucose – alhoewel beide suikers even veel calorieën hebben – blijven de negatieve effecten op de lever achterwege. Bij een vetrijk eetpatroon ben je met glucose beter af (dan met fructose) omdat de stofwisseling beter werkt. Meer nog, in de vet- en fructosegroep waren de mitochondriën gefragmenteerd en minder goed in staat om vet te verbranden dan gezonde mitochondriën. Maar in de veel-vet-plus-glucose-groep zagen de mitochondriën er gezond uit en hadden ze een normale vetverbrandfunctie .
Anderzijds wordt glucose bij overmaat eerst omgezet tot glycogeen in lever en spieren. Als de glycogeen voorraden vol zijn, ondergaat ook glucose de omzetting tot vet (in vetweefsel).
Normaal wordt glucose via het hexokinase afgebroken (fosforylatie in de glycolyse) totdat dat enzym, bij excessieve aanvoer van glucose (hyperglykemie), uitgeput geraakt. De overmaat glucose wordt dan gemetaboliseerd via de polyol pathway naar sorbitol en dan verder naar fructose. Bij een gezond persoon gaat in normale omstandigheden maar 3% van het aanwezige glucose door deze pathway, bij chronische hyperglykemie meer dan 30%...
Nadeel van deze route is, naast de vorming van fructose en vervolgens van vet, het verlies van 1 molecule NADPH voor 1 molecule NADH. De balans NAD+/NADH is belangrijk voor het evenwicht oxidatie/reductie. Want in het organisme treedt NADPH op als reductieve reservoir voor antioxidantia en is nodig voor de aanmaak van steroïdhormonen en vetten. NADPH stimuleert de productie van NO en de reductie van glutathion. Excessieve activatie van deze route verhoogt aldus ROS vorming en verlaagt de concentraties van NO (vasodilator) en glutathion (antioxidant). Zij dragen bij tot de micro-vasculaire schade veroorzaakt bij diabetes.
Bij chronische hyperglykemie wordt door de polyol-route een vicieuze cirkel van chronische overmaat aan fructose gecreëerd.
Overmaat fructose > dyslipidemie > leververvetting (NAFLD) > insuline-resistentie > hyperinsulinemie > metaboolsyndroom > diabetes > aderverkalking > hypertensie > cardiovasculaire aandoeningen.
Fructose wordt in de lever gemetaboliseerd zoals alcohol : fructose, regelmatig en overmatig geconsumeerd kan leververvetting veroorzaken en aan de basis liggen van dezelfde ziekten als met alcohol...
In tegenstelling met glucose, moet fructose eerst door de lever worden omgezet, terwijl glucose door elke cel in ons lichaam kan worden verbrand. Daar de levercapaciteit beperkt is, zal elke overmaat onvermijdelijk leiden tot vetopslag. Zoals een overmaat glucose leidt een overmaat fructose ook tot insuline-resistentie.
Een van de bijzonderheden bij de stofwisseling van fructose (enkel in de lever, darm en nieren) is het verbruik van ATP. Hierdoor verliezen de levercellen hun optimaal energieniveau, waardoor het risico op het ontstaan van een inflammatietoestand stijgt. Vooral bij personen met obesitas en diabetes stelt dit problemen : bij hen wijzigt de insulineresistentie de capaciteit van het AMP-kinase om nieuwe ATP-moleculen te vormen. Hierdoor zou de omzetting van fructose naar vetzuren (~ triglyceriden) en naar urinezuur worden bevorderd .
Het metabolisch gebruik en de gevolgen op de gezondheid van het verbruik van glucose en sacharose zijn gelijkaardig; de metabolische gevolgen van het gebruik van fructose zijn echter verschillend : fructose en glucose zijn wel isocalorisch maar niet iso-metabolisch. Een belangrijke fructose-opname induceert inderdaad hyperglyceridemie tengevolge van een verhoogde leverproductie van VLDL's , verhoogt de insuline-resistentie en leidt tot gewichtstoename .
---> Voldoende bewegen zou het negatief effect van overmatige inname van fructose op de insulineresistentie te niet doen... .
---> Door een beperking van de hoeveelheid fructose die kinderen dagelijks opnemen kan leververvetting worden tegengegaan . Het beperken van de fructose-inname verbetert de synthese en de opslag van vetten thv de lever. Het verschil is al snel merkbaar : binnen de 10 dagen... .
-
OPGELET :
-
fruit dat natuurlijk vrij veel fructose bevat : papaja, bananen, dadels, watermeloen, peer, druiven, mango, gedroogde abrikozen, gedroogde vijgen... zoals in mediterrane voeding. Echter, vergeleken met ons westers dieet waar fructose wordt toegevoegd, bevat een mediterrane voeding minder fructose en meer vezels. Daardoor wordt fructose trager in de darmen geabsorbeerd en zal de bloedspiegel lager zijn.
-
-
-
in natuurlijk gerijpt fruit zit minder fructose (5 à 15% van het gewicht van elke vrucht) : nu wordt fruit onrijp geplukt en bespoten met chemische producten om de rijping te remmen : er zit dus nu meer fructose in fruit dan vroeger ; in de gehele vrucht zitten daarbij echter voldoende antioxidantia en andere synergetische stoffen die de schadelijke effecten van fructose milderen. Dat is echter niet het geval voor vers fruitsap dat meer fructose en minder antioxidantia en vezels bevat... Daarnaast bevatten commerciële fruitsappen meestal veel toegevoegde suikers en "natuurlijke" additieven (kleurstoffen, smaakversterkers, zoetmiddelen...) en zijn daarom volledig te mijden.
-
-
-
door het hoge verbruik van gewone witte suiker (= sucrose, bevat 50% glucose en 50% fructose) is het aanbod van fructose in de voeding de laatste 2 eeuwen sterk gestegen. Ook wordt sedert 1971 in de VS uit maïs een siroop synthetisch aangemaakt (HFCS : High Fructose Corn Sirup of glucose-fructose siroop) die bestaat uit 55% fructose en 45% glucose, 6x meer zoet dan rietsuiker en veel goedkoper. Opgelet, ook het natuurlijke Agave bevat 70 à 97% fructose (ook honing bevat ongeveer 70% fructose). Deze glucose-fructose siroop vinden we terug in dranken, koekjes, sommige yoghurtsoorten en desserten, maar ook in charcuterie en bereide schotels. Met verhoogd risico op obesitas.
-
-
-
de fructose-inname is vertienvoudigd en vertegenwoordigt een last voor het organisme, wat, ongeacht haar gunstige glycemische index, problemen veroorzaakt zoals o.a. :
-
-
-
-
het sucrose-cholesterol-effect : na Hydrolyse worden uit sucrose (invert suiker) gelijke delen glucose en fructose gevormd.
-
-
-
-
-
-
glucose metaboliseert intracellulair via de glycolyse tot pyruvaat en wordt, via acetylCoA verder binnen de citroenzuurcyclus en de oxidatieve fosforylatie in de mitochondria aeroob omgezet in energie (ATP).
-
-
-
doch bij hyperglykemie (insulineresistentie, diabetes...) zou het organisme glucose kunnen omzetten in fructose via de "polyol pathway" : reductie van glucose tot sorbitol, dat verder geoxideerd kan worden tot fructose
Glucose + NADPH ---> aldose reductase ---> Sorbitol + NADP+
Sorbitol + NAD+ ---> sorbitol dehydrogenase ---> Fructose + NADH
-
-
-
-
fructose gaat naar de lever : het wordt in het cytosol van de levercel via acetylCoA omgezet in LDL-cholesterol.
-
-
-
Gevolg ---> het LDL-cholesterolgehalte in het bloed is afhankelijk van het fructose (sucrose)- gehalte in de voeding.
Isocalorische hoeveelheden (verschaffen bij hun verbranding evenveel calorieën) fructose (GI = 11) en glucose (GI = 100) zijn niet isometabolisch : niet alleen wordt het meeste fructose rechtstreeks omgezet in vet dat accumuleert in het vetweefsel, het fructose gaat ook in de lever accumuleren, wat op termijn kan leiden tot een NASH (Non alcoholic steatohepatitis : zie "Leververvetting").
Fructose wordt dus sneller dan andere suikers omgezet in vet (triglyceriden); overmatig gebruik van fructose doet dan ook de triglyceridenconcentratie in het bloed fors stijgen. Studies wezen uit dat vooral de vetcellen rond hart, lever en het buikvet werden aangetast en dat er een verband bestaat de inname van fructose en de kans op diabetes en hartziekten .
Fructose is de enige voedingsstof met een dubbele impact op ons metabolisme : zowel van koolhydraat als van vet!
-
-
-
het fructose-intolerantie-effect : in de lever wordt fructose via het fructokinase en ATP omgezet in fructose-1-fosfaat (F1-P), en vervolgens via het aldolase-B, tot DHAP (dihydroxyacetonfosfaat) dat op zijn beurt kan worden omgezet in Glyceraldehyde-3-fosfaat en verder in glycerol-3-fosfaat (G3-P). Deze laatste dient als substraat voor de gluconeogenese (met de vorming van glycogeen) of wordt via de fructolyse omgezet in lactaat. De concentraties van beide enzymen zijn onvoldoende en zijn niet in staat de overmaat aan fructose te metaboliseren. Maar... G3-P is ook een belangrijke molecule voor de aanmaak van triglyceriden in vetcellen.
-
-
-
-
-
-
bij fructokinase-defect wordt fructose niet omgezet in fructose-1-fosfaat (F1-P) maar in sorbitol : deze kan echter niet door de celmembraan, veroorzaakt aldus extracellulair een stijging van de osmotische druk, waardoor water wordt opgenomen (op de eerste plaats in de ooglens met cataract als gevolg) waardoor de cel zwelt en osmotische lyse optreedt.
-
-
-
-
-
-
-
bij aldolase-B defect wordt het F1-P opgestapeld in de lever :
-
-
-
-
-
-
-
-
er ontstaat hierdoor een intracellulaire depletie/uitputting aan anorganisch fosfaat (Pi) en aan ATP (uit ADP en Pi) in de lever,
-
het aanwezige ATP wordt afgebroken tot urinezuur, dat in de gewrichten kan neerslaan met risico op reuma en jicht, maar urinezuur blokkeert ook het enzym dat instaat voor de aanmaak van NO, een belangrijke bloeddrukregulator in ons organisme (met verhoogd risico op hypertensie),
-
chronisch overmatig urinezuur verveelvoudigt de kans op nierproblemen,
-
het F1-P is een zuur en kan hepatocytacidose veroorzaken.
-
-
-
-
Gevolg ---> ophoping van fructose-1-fosfaat in de lever, nieren, darmslijmvlies ---> o.a. leverdysfunctie, nierproblemen : bijna alle F1-P kunnen worden omgezet naar pyruvaat, verwerkt tot citraat wat als basis dient van de lipogenese (zie "Citraat-pyruvaat cyclus") met verhoogde aanmaak van vrije vetzuren, VLDL lipoproteïnen en triglyceriden. Resultaat : hyperlipidemie!
-
-
-
-
tengevolge van hetzelfde aldolase defect, kan een inhibitie optreden van de gluconeogenese met risico op hypoglycemische toestanden.
-
-
-
-
-
-
-
bij fructose-opstapeling tgv enzymdeficiëntie wordt via de urine meer fructose, maar ook tyrosine en methionine uitgescheiden.
-
-
-
-
-
-
-
-
tyrosine is nodig bij de vorming van de schildklierhormonen en de vorming van de belangrijke neurotransmitters dopamine, noradrenaline en adrenaline,
-
-
-
-
-
-
-
-
-
zonder methionine is het leven niet mogelijk omdat het de hoogst essentiële stof SAM of zwavel-adenosylmethionine (zie : "Methylcyclus") aanmaakt, die nodig is voor de synthese van levensbelangrijke stoffen zoals melatonine, adrenaline, carnitine, choline, cysteïne, taurine, enz. Eén op de 30.000 levendgeborenen heeft deze enzymdeficiëntie.”
-
-
-
-
-
-
-
-
frequent komen ook tekorten aan zink, foliumzuur en tryptofaan voor :
-
-
-
-
-
-
-
-
zink : komt tussen bij de biochemie van koolhydraten, eiwit- en nucleïnezuursynthese, mobilisatie van vit A uit de lever, de synthese van hormonen, controle op de genexpressie...
-
tryptofaan : tekorten kunnen leiden tot slaapstoornissen
-
-
-
-
Een tekort aan beiden kan leiden tot gewichtstoename!
-
-
-
-
ook histamine-overgevoeligheid, ME/CVS, Parkinson, hyperactiviteit en depressie zijn in verband gebracht met fructose-intolerantie
.
-
-
-
-
-
insuline, dat normaal vrijkomt bij ingestie van gluciden, stimuleert ook de vrijstelling van leptine, een hormoon dat het verzadigingsgevoel regelt. Aangezien fructose geen insuline secretie uitlokt, vermindert leptine hier het hongergevoel niet. Daarbij komt nog dat fructose, in tegenstelling met glucose, niet de hersenen bereikt en dus ook het verzadigingspunt niet kan induceren. Het hongergevoel blijft (hetzelfde effect werd gezien met kunstmatige zoetmiddelen).
-
-
-
een overmaat fructose reageert in het organisme sterker met proteïnen dan glucose (zie glycatie : deze fructose-proteïne interactie is zeer goed bekend als bruiningsreactie (Maillard) in de voedingsindustrie). Overdreven glycatie zorgt voor inflammatie, en vormt het bed voor allerlei aandoeningen waaronder kanker.
-
-
-
de overmatige consumptie van fructose zal dus leiden tot hoge urinezuurspiegels en ziektebeelden veroorzaken zoals jicht, hypertensie, nierinsufficiëntie (wat op zijn beurt leidt tot een verstoring van de Ca/P-huishouding en van het Vit D-metabolisme...: gezien bij ratten
), insulineresistentie, obesitas, diabetes , leververvetting, verhoogde TAG en LDL-cholesterol, hart- en vaatziekten, pre_#xeb;clampsie : deze hoge urinezuurspiegels zijn waarschijnlijk niet het gevolg van deze ziekten maar vormen er de oorzaak van. Fructose, alleen of als medebestanddeel van suiker (glucose + fructose), wordt snel na de inname omgezet in het organisme naar o.a. urinezuur. En urinezuur doet de bloeddruk stijgen door de inhibitie van NO in de bloedvaten met een verlies van vaatelasticiteit als gevolg.
-
fructose bevordert de flux doorheen de Pentose fosfaat shunt, wat leidt tot de vorming van NADPH (een essentiële reductans in anabole reacties) waardoor de eiwitsynthese (anabolisme) wordt gestimuleerd, en dus indirect ook tumorgroei (kanker)
.
-
-
-
fructose interfereert met de koper-absorptie ; een hoge inname van fructose kan leiden tot koperdeficiëntie en beiden samen kunnen de vorming van vrije radicalen bevorderen (en op termijn bijdragen tot verouderingsverschijnselen en kanker)
.
-
-
-
de absorptie van fructose verloopt vlotter in aanwezigheid van glucose volgens het principe : één molecule glucose laat de absorptie toe van één molecule fructose. Hoe hoger de verhouding glucose/fructose in een voedingsmiddel, hoe gemakkelijker de opname van fructose. Deze absorptie vereist niet de tussenkomst van enzymen maar wel van het transporteiwit GLUT5. Daarnaast versterkt fructose ook de absorptie van ijzer, zink en mangaan. Vooral de 2 laatsten zijn heel belangrijk voor een slechtwerkende pancreas, in het bijzonder bij diabetes en hypoglykemie. Bij een slechte opname van fructose (met winderigheid, gasvorming en diarree) kan echter een tekort aan zink optreden (de malabsorptie van fructose is geen voedselallergie, er is dus geen productie van IgE).
-
-
-
fructose-intolerantie is het gevolg van een tekort aan leverenzymen nodig voor de vertering van fructose. De oorzaak is meestal genetisch met een tekort aan het Fructose-1.6-difofaat, een van de enzymen actief in de gluconeogenese. Enkel een strikt fructose-vrij dieet (en ook van alle stoffen die in het organisme naar fructose worden omgezet (saccharose, sorbitol, glycerol, mannitol, maltitol, xylitol, isomalt, polydextrose) kan helpen. Moeten dus worden vermeden : fruit (wel toegelaten zijn : citroen, rabarber, vijgen, avocado), gesuikerde groenten en vooral koekjes, snoep, ijscrème, honing, chocolade. De enige toegelaten kunstmatige zoetmiddelen zijn : aspartaam en K-acesulfam.
-
Noot :
Fructose wordt in het organisme van de man enkel geproduceerd in de zaadblaasjes en is de voornaamste energiebron van de spermatozoïden en van de placenta bij de vrouw. Hierbij wordt glucose omgezet in fructose via een reductie tot sorbitol en verder door oxidatie tot fructose : fructose wordt via het lactaatdehydrogenase (LDH) in de mitochondria omgezet in CO2, water en energie.
Nochtans ondersteunt de Europese Commissie de claim dat de consumptie van fructose bevattende voedingsmiddelen leiden tot een lagere bloedsuikerspiegelstijging (glykemie) in vergelijking met voedingsmiddelen die sucrose (witte suiker) of glucose bevatten. Fabrikanten die minstens 30% sucrose en/of glucose vervangen door fructose mogen hierdoor vanaf 2014 op de verpakking vermelden dat hun producten een positief effect uitoefenen op het koolhydraatmetabolisme en op de insulinegevoeligheid .
Begrijpe wie kan.
Praktisch :
De gemiddelde opname van fructose in de VS is 110g/dag, 80 à 90g/dag in Europa. Het menselijk organisme kan maximaal zo'n 75g per dag verwerken. Een fructose-arm dieet mag maximaal 40g/dag bevatten.
Algemene aanbevelingen :
-
-
beperk of elimineer softdrinks en andere fructose-bevattende voedingsmiddelen
-
SC dieet : Specific Carbohydrate Diet : moet voorkomen dat een overmaat aan suikers ontstaat... (zie ook www.scdiet.nl)
-
gunstige beïnvloeding van het suikermetabolisme met Cr, Va, Zn, vitamine C
-
matig de consumptie van eiwitten en scheidt ze van de koolhydraten tijdens de maaltijden (Zie ook "Voedselassociaties")...
-
vermijd ook de Maillardreactie (bruiningsreactie) bij het bereiden van voedsel (gratineren, bakken, barbecue...)
-
In elk geval mag fructose enkel worden aanbevolen in geval van gecontroleerde diabetes met normale glykemie-waarden. Bij instabiele diabetes is het gebruik ervan af te raden.
Voor het zoeten van bereidingen, kies in het algemeen eerder voor dextrose (zuivere glucose) of voor Stevia.
Noot :
Opgelet, ook cichorei is een fructose-afgeleide : het bevat inuline, dat na hydrolyse door darmbacteriën wordt omgezet in fructose en glucose.
