Overaanbod koolhydraten
Laatste bijwerking : 2023-04-21
Koolhydraten zijn alomtegenwoordig in de voeding : denk maar aan ons dagelijks brood, de portie aardappelen, rijst..., maar ook aan snoep, chips en frisdranken, gebak, patisserie, ontbijtgranen, melkdranken, yoghurt, smoothie... en zitten zelfs in ketchup.
Praktisch alles wat eetbaar is bevat suikers. Toegevoegde suikers!
Nochtans, voeding is ontzettend belangrijk :
want voedsel doet iets met het hormonaal stelsel...
Experts aan de universiteit van Californië zeggen dat suiker veel meer schade aanricht dan enkel je dik maken. De consumptie van grote hoeveelheden suiker verandert je metabolisme, verhoogt je bloeddruk en schaadt je lever. De consumptie van suiker houdt ongeveer dezelfde gevaren als bij alcohol in (verslaving), want suiker is daar ook een belangrijk bestanddeel van. Suiker veroorzaakt ziekten als diabetes, hartziekten en kanker 
.
Uit het PURE-onderzoek bleek dat een dieet rijk aan koolhydraten bijzonder schadelijk zou zijn terwijl een dieet waarin ten minste 35% van de calorieën uit vet afkomstig zijn (ongeacht het type vet), de mortaliteit met 23% zou verminderen . Ook de PREDIMED-studie wees in dezelfde richting, namelijk het belang van een vooral vetrijk dieet, type mediterraan dieet, in vergelijking met een vetarm dieet .
Een nieuwe analyse vond ook verbanden tussen de consumptie van gezoete dranken en andere voedings- en levensstijlkenmerken die kunnen bijdragen tot gezondheidsproblemen. Mensen die vaker gezoete dranken consumeerden, kregen waarschijnlijk meer totaal en verzadigd vet, koolhydraten en natrium binnen en minder fruit, vezels, zuivel en volkoren voeding. Dit voedingspatroon werd ook geassocieerd met vaker roken en drinken, minder lichaamsbeweging en meer tijd besteed aan televisiekijken .
De WGO (Wereld Gezondheid Organisatie) heeft onlangs haar aanbevelingen voor suikers (bijgevoegde en natuurlijke), nl. max. 10% van de dagelijkse energiebijdrage (10%E), verlaagt naar 5%E (= 25g vrije suikers). Maar weet dat je met 1 blik cola al 27g suiker binnen krijgt. Voor gezonde tanden en tegen cariës zou max. 3%E beter zijn .
Overzicht inhoud :
Relatie voedsel / hormonaal stelsel
Inhoud :
Relatie voedsel / hormonaal stelsel :
Koolhydraten (4 kcal/g) zijn niet de beste energiebron voor de mens (zie verder) maar de aantrekkingskracht van suiker schijnt aangeboren : met medische beeldvormingstechnieken kon men aantonen dat de foetus positief reageert op "zoet" vruchtwater na glucoseperfusie bij de moeder . Waarschijnlijk omdat suiker voedzaam (groei) en energierijk (hersenen) is maar ook omdat suiker psycho-modulerende eigenschappen vertoont : suiker zou immers de neurale motivatie- en beloningsystemen activeren, waardoor de vrijstelling van de neurotransmitter dopamine wordt gestimuleerd, wat zorgt voor een plezierervaring (met mogelijk risico op verslaving ).
De inname van koolhydraten veroorzaakt, na de snelle omzetting naar glucose, een reactie van het organisme : een extra hoeveelheid insuline wordt aangemaakt.
Daarnaast vraagt suiker steeds naar meer suiker : hoe meer we ervan gebruiken, hoe minder actief de dopaminereceptoren worden... Suikerrijke voedingsmiddelen stimuleren ons beloningssysteem door de dopamine-niveaus te boosten (zoals met drugs gebeurt). Het overaanbod aan suikers lokt onopgemerkt een suikerverslaving uit : symptomen zoals aanhoudende moeheid, concentratiestoornissen, geheugenstoornissen , verhoogde prikkelbaarheid, agressiviteit ... wijzen in deze richting (symptomen van hypoglykemie).
In elk geval activeert elke suikeraanvoer in het bloed de vrijstelling van insuline uit de pancreas.
Osteocalcine regelt het bloedsuikerniveau (glykemie) mee. Maar, als we de hele dag door eten, is er een verstoring van het evenwicht van de permanente heropbouw van het bot. Als dit voortdurend plaatsvindt, leidt dit tot hyperinsulinemie en insulineresistentie. Om onze bloedsuikerspiegel in balans te kunnen houden, worden onze botten dan continu gedwongen om onze pancreas te ondersteunen bij het produceren van insuline.
- de botopbouwende cellen van ons botweefsel worden dan constant genoodzaakt om gedecarboxyleerde osteocalcine vrij te stellen, wat dus leidt tot botafbraak (zie : "Osteoporose"). Daardoor worden we vatbaarder voor ontstekingen aan onze pezen, zoals knie-, achillespees-, scheenbeenvlies- en schaambeenontstekingen. Maar ook voor kraakbeenschade en arthrose...
- omdat na elke maaltijd door de insuline onze vetcellen geactiveerd worden, produceren die vetcellen op hun beurt telkens weer leptine. Dat leidt tot hyperleptinemie. Wat zorgt voor een chronische afremming (inhibitie) van het enzym tryptophaan-hydroxylase. Daardoor kan het aminozuur L-tryptophaan niet meer omgezet worden in serotonine en ontstaat er een serotoninetekort in de hersenen. Het gevolg daarvan is dat de stress-assen chronisch actief zijn (in plaats van kortdurend bij een acute stress). Dan kan er dus geen bot aangemaakt worden.
Na verloop van tijd raakt de pancreas, als insulinebron, uitgeput en ontstaat type 2-diabetes, tot voor kort ouderdomsdiabetes genoemd. Nu zie je het al steeds meer optreden bij dertigers en de diagnose wordt tegenwoordig zelfs al bij kinderen gesteld.
Ondertussen veroorzaakt de constante hoge insulinetiter (hyperinsulinemie) in het bloed een verstoring van de omega6/omega3 vetzuren-balans. Het hormoon insuline beslist alzo wat er in het organisme gebeurt met de vetten, zelfs wat er gebeurt met de "goede" vetten.
Een verhoogde insulinemie is dus te beschouwen als een cardiovasculaire risicofactor, vooral door de verminderde bloedcirculatie ("dikker bloed"), door de vorming van vet-plaques (atherosclerose) en door de gewichtstoename (belasting voor de hartfunctie).
Een (dagelijkse) overdreven aanvoer van (geraffineerde) suikers :
-
-
zorgt voor een (permanente) stijging van de verzuring
-
---> verhoogt de behoefte aan mineralen : het lichaam zal de stijging van de verzuring trachten te compenseren met het vormen van neutrale zuren zodat er terug in het bloed een meer normaal evenwicht ontstaat tussen basische en zure bestanddelen.
-
-
wordt eerst als glycogeen opgeslagen in de lever;
-
---> eenmaal dat de lever de max. opslagcapaciteit voor glycogeen bereikt, wordt de overmaat glycogeen onder vorm van vetzuren terug aan het bloed afgestaan ; deze vetzuren worden via het bloed over gans het lichaam verspreid en hebben de neiging zich op te stapelen in de minst actieve gedeelten van ons lichaam (buik, billen, borsten, dijen).
---> eenmaal dat deze stockageplaatsen ook vol zijn gelopen, worden de vetzuren ook verspreid over de actieve organen (hart, nieren...) met functieverlies als gevolg: zo zien we een bloeddrukstijging, aangetast parasympathisch zenuwstelsel (verminderde hersenfunctie met geheugenverlies, slaperigheid...), circulatie- en lymfestoornissen, verhoging van het aantal witte bloedcellen, immuniteitsstoornissen...
---> zo zou een dieet rijk aan geraffineerde suikers met hoge glykemische belasting het risico op cerebro-vasculair accident (CVA) met 19% verhogen .
-
-
ontstaat hyperglykemie > hyperinsulinemie > insuline-resistentie :
-
---> wanneer insuline ↑ dan ---> cortisol ↑, oestrogeen ↑ en testosteron ↑ terwijl progesteron ↓ (cortisol wordt aangemaakt uit progesteron) : hoge insulineniveau's overstijgen de capaciteit van progesteron om het insulinegehalte te controleren (zie : "Steroïdhormonen").
---> en gezien adrenaline en cortisol ook de hypoglykemie gaan bevorderen, wordt de situatie er niet beter op (zie "Glycemie-stoornissen")
---> en insuline is nu juist de belangrijkste oorzaak bij het ontstaan van obesitas, hypertensie, type 2-diabetes, hypercholesterolemie en vroegtijdige veroudering...
---> hoe hoger de glykemie, hoe meer de PKA-pathway, (Proteïne kinase A, een enzym dat gelinkt is aan veroudering) geactiveerd wordt. Deze kan bepaalde transcriptiefactoren inactiveren die belangrijk zijn zowel voor de celbescherming als voor de herprogrammering van de cel (maintenance state).
Een dagelijkse "normale" consumptie van (geraffineerde) suikers :
-
-
is NIET de ideale brandstof voor ons organisme. Bij hun verbranding ontstaan meer ROS dan bij de verbranding van vetten als energiebron. Dit leidt op termijn tot inflammatietoestanden (het bed van de meeste beschavingsziekten), mitochondriale disfunctie (zie : "Warburg-theorie"), genetische mutaties en kanker!
-
doet het suikergehalte in het bloed stijgen : hyperglykemie
-
-
waardoor meer insuline wordt vrijgesteld
-
leidt op termijn tot leptineresistentie en tot insuline-resistentie, en verder tot de ontwikkeling van diabetes en obesitas (zie : "Obesitas, het spel der hormonen").
-
-
-
-
doet het suikergehalte in de urine stijgen.
-
doet de transitsnelheid in de darm dalen : constipatie ---> toxineretentie.
-
verzwakt en doodt in onze darm symbiotische bacteriën die vitaminen B produceren ; deze vitaminen B spelen een belangrijke rol bij de afbraak van glutaminezuur in complementaire antagonistische bestanddelen die in de hersenen "controle"- of "doorgaan"-reacties uitlokken.
-
remt de activiteit van BDNF (Brain derived neurotrophic factor, een essentiële factor bij de overleving en de differentiatie van neuronen in het perifeer zenuwstelsel tijdens de ontwikkeling) : lage activiteit van BDNF werd gezien bij mentale aandoeningen zoals depressie...
-
verlaagt de metabole snelheid (Krebs) en veroorzaakt acidose (verzuring met lactaat stijging : verzuring leidt op termijn tot de onttrekking van mineralen zoals calcium : zie ook "Zuur-base profiel").
-
verhindert de vrijstelling van linolzuur (omega6 vetzuur) uit vetweefsel (LA deficiëntie).
-
maakt kinderen rustelozer : uit een studie bij ongeveer 3000 5-jarige kinderen bleek dat de consumptie van 4 of meer gesuikerde frisdranken per dag de kinderen dubbel zo agressief maakte (beschadiging van andermans goed, vechtpartijen en fysische agressie)
. Andere studies spreken dat tegen... Maar een recent dubbelblind onderzoek (KUL, 2019) bij jonge kinderen (4 - 6 jaar), verspreid over 25 klassen in Vlaanderen, stelt duidelijk dat suiker kleuters rustelozer maakt (De Standaard, 11 04 2019).
-
-
bij problemen of gevaar zal noradrenaline duidelijk meer worden gesecreteerd om het organisme in alarm-mode te zetten. Deze verhoogde waakzaamheid gaat gepaard met een verhoging van de spieractiviteit, van de zuurstofopname (bronchodilatatie), van de beschikbaarheid van energie-dragers (suikers en vetten) om concreet op gevaar te kunnen reageren.
-
om deze drang in goede banen te leiden, treedt een andere neurotransmitter, serotonine, op als rem. Insuline is nodig voor haar synthese. De harmonie tussen beiden, noradrenaline en serotonine, zal ons eigen evenwicht bepalen.
-
nemen we trage suikers op, dan gaat glucose traag over in de bloedbaan, wat het insuline-niveau progressie eerst doet stijgen en vervolgens progressief doet dalen. Hierdoor blijft het effect van serotonine een tijdje duren. De controle en de rem functioneren naar behoren.
-
maar nemen we snelle suikers op, dan stijgt eerst de glykemie rap, en vervolgens de insulinemie en verder het serotonine-gehalte. Maar die glykemie- en insulinepiek blijven niet duren, zakken al snel onder het normaal niveau en zorgen hierdoor tot een verzwakking van het serotonine-gehalte. Met vraag naar meer suiker...
-
tekort aan serotonine zou leiden tot controle-verlies, suiker neemt dan de controle over : met agressief gedrag, toxicomanie, spelverslaving, depressie...
-
-
suiker"intolerantie" : overdag/'s avonds teveel suiker eten, kan 's nachts zorgen voor een "hyper"-toestand : moe maar niet kunnen slapen, licht hoofd, hoofdpijn, migraine, neusverstopping, loopneus (en dus ademhalingsstoornissen), meer plassen, jeuk... tot onregelmatige hartslag, vergeetachtigheid, confusie... : het volstaat dan suiker te mijden.
-
-
-
veroorzaakt een vetopstapeling in alle organen (obesitas) ten koste van spierweefsel, leververvetting, zuurstoftekorten
(de fructosefractie in suiker (sucrose) is de hoofdschuldige).
-
Tot enkele jaren geleden werd gedacht dat vet de belangrijkste oorzaak was van hart- en vaatziekten. Vandaag weten we echter dat suiker een grotere cardiovasculaire risicofactor vormt voor het probleem . Na een recente publicatie (2016) is de fout wel te begrijpen: de voedingsindustrie manipuleerde het wetenschappelijk onderzoek in de jaren '60 op grote schaal .
Aardappelen, wit brood, gebak, corn flakes, pizza's, rijstwafels, sterk bewerkte voedingsmiddelen, suikergoed, gesuikerde frisdranken. Als deze voedingsmiddelen met hoge GI belasten de lever met vetten. De accumulatie van vetten in de lever (leververvetting of -steatose) maar ook in de spieren is een veelvoorkomend fenomeen in onze Westerse moderne maatschappij. Deze accumulatie stijgt met de leeftijd, en bevordert de ontwikkeling van insulineresistentie, diabetes en natuurlijk ook overgewicht.
-
-
doet de cholesterolspiegel en de bloeddruk stijgen met een verhoging van het cardiovasculair risico als gevolg
. -
verhindert de vertering van eiwitten (wat aanleiding geeft tot gasvorming en andere spijsverteringsstoringen) : zie ook "Voedingsassociaties".
-
tast de cellulaire immuniteit aan door een verhoging van insuline, dat de lymfocytontwikkeling met 40% doet dalen (en dus ook de capaciteit om bacteriën te vernietigen) : suiker verzwakt dus het immuunsysteem.
-
kan ook de humorale immuniteit aantasten door een verlaging van de productie van antilichamen.
-
tast de fagocytose aan
. -
verergert acne
; recent onderzoek toont ook aan dat ons westers eetpatroon (met veel suikers met hoge GI) de mTORC1-signalisatie thv de talgklieren versterkt : veel suikers met hoge GI, melkproducten... Deze overmatige stimulatie van de mTOR1-route zou ook mede-verantwoordelijk zijn voor een verhoging van BMI, voor insulineresistentie en vroegtijdige menstruatie, die allen in verband werden gebracht met het optreden van acne . -
...
-
Citraat-pyruvaat cyclus :
Bij een te hoge inname van suikers worden deze in het organisme omgezet naar
-
-
GLYCOGEEN dat opgeslagen wordt in de lever
-
Geraken die reserves ook overvol, dan veroorzaakt de overmaat glucose te veel ATP en grote hoeveelheden citraat, welke hierdoor het enzym fosfofructokinase-1 (PFK) (glycolyse) in het cytosol remmen.
-
-
-
de overmaat glucose wordt dan maar in de pentosefosfaat pathway (PPP) gejaagd die uiteindelijk uit de glucose ribose aanmaakt. In tegenstelling tot de glycolyse, vindt in de PPP oxidatie door middel van NADP+ i.p.v. NAD+ plaats; het NADPH dat hierbij ontstaat is nodig voor de lipogenese (vetzuursynthese).
-
-
-
-
-
-
het pyruvaat komt dan weer in de citroenzuurcyclus terecht, maar ook daar is de weg onderbroken door het enzym isocitraatdehydrogenase, dat geremd wordt door de hoge concentraties ATP en NADH ; het pyruvaat wordt dan maar via het glyceraldehyde 3-fosfaat (G3P, een aldose) omgezet tot citraat.
-
-
-
-
-
-
-
-
dit citraat kan niet verder reageren, hoopt zich op en lekt stilaan uit de mitochondria : uiteindelijk wordt het citraat (6C) omgebouwd (via NADPH ---> NADP+ en CoASH met het ATP-citraat-lyase) tot AcCoA (2C) en oxaloacetaat (4C).
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
het AcCoA (2C) wordt verder gecarboxyleerd (AcCoA carboxylase + biotine) tot malonyl CoA waarmee de vetzuursynthese van start gaat (enkel in vetcel en in levercel; niet in spiercel).
-
-
-
-
-
en
-
-
-
-
-
-
het oxaloacetaat (4C) wordt via NADH ---> NAD+ naar Maleaat en via NADP+ ---> NADPH gerecycleerd tot pyruvaat : hiermede wordt 1 pyruvaatmolecule teruggewonnen van de 2 verbruikte. Deze recyclage is ook noodzakelijk om nog 8 bijkomende NADPH moleculen aan te maken die nodig zijn bij de vetzuursynthese.
-
-
-
-
-
-
-
suikers worden dan gestockeerd als VETTEN :
-
1 molecule Glucose (6C) ---> 2 moleculen pyruvaat (3C) ---> 2 moleculen AcCoA (2C)
dus
4 molecule Glucose (6C) ---> 8 moleculen pyruvaat (3C) ---> 8 moleculen AcCoA (2C) ---> palmitaat (16C), het eerste vetzuur gevormd bij de lipogenese.
Noot :
Omgekeerd treedt bij glucopenie (tekort aan suikers) een mobilisatie op van vetten uit de vetweefsels, gevolgd door een Hydrolyse tot vrije vetzuren en glycerol.
Glycatie :
Een verhoogd glucosegehalte (bv. bij diabetes) kan aanleiding geven tot een irreversibele niet-enzymatische reactie tussen een aldehyde (glucose) en aminogroepen van enzymen en proteïnen (eiwitten) (= glycatie of Maillard-reactie). Hieruit ontstaat een onstabiele verbinding (een Schiffse base) die op haar beurt reageert tot stabiele Amadori-producten. Als deze laatsten op hun beurt reageren met glucose vormen zij Advanced Glycation End Products (AGE's). Deze reactie heeft plaats in het Golgi-apparaat.
Dit proces heet glycatie : een abnormale besuikering van proteïnen.
Een voorbeeld uit ons lichaam is het "versuikerd" hemoglobine (HbA1c) gevormd door een Maillard-reactie op hemoglobine. De bepaling van het gehalte HbA1c in het bloed wordt gebruikt als diagnostische hulp voor pre-diabetes en diabetes.
Vooral proteïnen rijk aan het AZ lysine en/of serine (fosfatidylserine...) zijn gevoelig voor glycatie : hierdoor worden belangrijke essentiële AZ zoals lysine (en ook arginine) en serine onbruikbaar gemaakt. Daarnaast vormen asparagine en suiker bij hoge temperatuur acrylamide, een toxisch product. Dit proces treedt op bij industriële voedselbereidingen (chips, koekjes, gebak, frieten, cornflakes... ) maar ook thuis in de keuken wanneer hoge temperaturen worden gebruikt (koekjes, gebak, frietjes...). Stoven (een kooktechniek waarbij producten lange tijd op relatief lage temperatuur (zo'n 90°C) worden gaargemaakt in vocht) scoort hier het best.
Onderzoek wees uit dat een lagere aanmaak van AGE's leidt tot een verbetering van de insulineniveau's (-35%) door verminderde insulineresistentie maar ook tot gunstigere markers van inflammatie en immuniteit en tot een betere algemene toestand. Onderzoekers concludeerden dat de restrictie van eindproducten van glycatie snel de insulineresistentie kan verbeteren bij type 2-diabetes.
Glycatie-producten (versuikerde eiwitten of Advanced Glycation End Products of AGE's) zijn waarschijnlijk betrokken want zij leiden tot verstijving van de vaatwanden (met onherstelbare schade aan nieren, ogen en zenuwen), aderverkalking, hartfalen en slijtage van de hartspier. AGE-inhibitoren zoals pyridoxamine kunnen de ontwikkeling van complicaties bij diabetes vertragen .
Ook sommige voedingsmiddelen zijn rijk aan AGE’s : kaas, vlees, gebrande noten en bacon (spek), chips, koekjes, gebak, frieten, cornflakes... alsook in thuisbereidingen zoals koekjes, gebak, frieten, brood... . Wat we eten is dus van groot belang voor onze gezondheid!
De AGE's kunnen verder onderling crosslinken tot carcinogene eindproducten maar ook met alle biologische macromoleculen wat aan de basis ligt van vele degeneratieve pathologische processen (o.a. verouderingsprocessen) :
-
-
met ApoE4 : de glycatie van ApoE4 zou een van de vroege processen kunnen zijn in de opeenvolgende ontaardingen die leiden tot het ontstaan van Alzheimer
-
met het LDL-cholesterol : apoB is het eiwitbestanddeel van LDL, IDL en VLDL-cholesterol, en bevordert het cholesteroltransport naar de cellen. ApoB is kwetsbaar voor oxidatie en voor glycatie met glucose of andere suikers zoals fructose :
-
-
de door glycatie met suiker beladen kleine dichte LDL-partikels kunnen niet door de lever worden terug genomen omdat het LDL niet meer op de LDL-receptor past. Het LDL-cholesterol wordt wel door macrofagen in de vaatwand afgebroken waarna het vrije cholesterol op HDL-partikels kan overgaan. Dit is echter een traag proces zodat de LDL-cholesterol in het bloed gaat accumuleren en de efflux van cholesterol uit het arteriële weefsel wordt vertraagd ---> verhoogd cardiovasculair risico!
-
-
-
-
met de DNA, RNA...
-
met het collageen (bindweefsel bloedvaten) : onomkeerbare verdikking van de basale membraan met plaquevorming : verhoogd cardiovasculair risico
-
met het collageen (bindweefsel gewrichten) : wat leidt tot verstijving van de gewrichten en verder tot artrose
-
met de plasmaproteïnen : met verstopping van de kanalen : in de capillairen ---> veroorzaakt microangiopathie ; in de nieren ---> nefropathie ; in het oog ---> retinopathie en diabetische cataract
-
met de bloedeiwitten zoals SOD (SuperOxideDismutase, zie "Antioxidantia") : waardoor vrije radicalen (het superoxide anion O2-) niet meer geneutraliseerd geraken
-
Dit X-linken resulteert in een wijziging van de celfunctie.
In de cel accumuleren AGE's als niet herbruikbare afvalproducten die met de tijd het normaal functioneren van het organisme gaan verstoren. Zo kan de opstapeling van AGE's resulteren in bv.
-
-
de activatie van monocyten, die dan de synthese verhogen van pro-inflammatoire cytokines met
-
-
het ontstaan van degeneratieve ziekten en
-
vervroegde veroudering
-
-
een invloed op de immuniteit, door inhibitie van de functie van de B-cellen en het veranderen van de secretie van antilichamen
-
Noot :
Normaal hebben de macrofagen een hoge affiniteit voor AGE's die op de eiwitten koppelen ; met de ouderdom daalt echter het aantal receptoren voor AGE's op de macrofagen, wat hun opruimingscapaciteit progressief verminderd.
OPGELET : een overmaat fructose reageert in het organisme op dezelfde wijze met proteïnen, maar dan nog sterker (deze fructose-proteïne interactie is zeer goed bekend als bruiningsreactie in de voedingsindustrie).
Noot :
Er bestaat een veiligheidsmechanisme in de hersenen : een overmaat glucose wordt er omgezet in TAG en verder in glycerol en VZ (voor de energievoorziening van alle andere organen uitgezonderd de hersenen).
Een koolhydraatrijke voeding heeft een grote impact op de gezondheid en de diversiteit van ons microbioot. Een koolhydraatbeperkende voeding vermindert alleszins de ziekmakende endotoxinen die door het microbioot worden afgescheiden .
Praktisch :
Voorkomen van AGE's :
-
-
enzymenpreparaat : eiwitsplitsende enzymen zoals bromelaïne, papaïne... heffen de X-linking op
-
vitamine C (1 à 2g/d) en B6 : remmen de glycatie
-
aminoguanidine : reageert met de Amadori-producten zodat geen AGE's worden gevormd
-
afvoer AGE's stimuleren : door ondersteuning van de macrofagen met vit A, B5, B9, B12, C, E en met Se en EVZ
-
Smaakevenwicht :
Er bestaan 5 basissmaken : zuur, bitter, zoet, pikant en gezouten.
Baby's worden geboren met een uitgesproken voorkeur voor de smaak van suiker en met een bepaalde afkeer voor al wat bitter smaakt. De smaak ontwikkelt zich later via een sociaal en cultureel leerpatroon.
In een evenwichtige voeding komen alle smaken aan bod. Het afwijzen van de bittere smaak verstoort dat evenwicht wat leidt tot het eten van teveel gesuikerde voedingsmiddelen.
Warme dranken zoals koffie en thee, salades zoals cichorei en andijvie, sommige olijven en bepaalde groenten zoals snijbiet, mosterdplant en broccoli-bladeren smaken bitter en verzachten de drang naar suikers.
Anderzijds zouden koude dranken meer zoet doen eten .
Mijden van enkelvoudige suikers :
-
-
veel producten bevatten enkel enkelvoudige suikers omdat deze tijdens hun bereiding door de voedingsindustrie werden toegevoegd (voor het verbeteren van de smaak, de textuur, de bewaring).
-
-
-
doch, deze enkelvoudige suikers brengen alleen maar "lege" calorieën aan, ontdaan van elke voedzame substantie, tegenover fruit bv. dat complexe suikers bevat samen met vitaminen, mineralen, antioxidantia.
-
-
-
erger nog, zij worden meestal toegevoegd aan producten die reeds rijk zijn aan vetten (bv. de zoete tussendoortjes...) waar hun inbreng nog minder nuttig is.
-
-
-
en tenslotte gaat de consumptie van deze lege calorie-producten (limonades...) ten koste van andere voedingsmiddelen die wel een meerwaarde betekenen (fruitsap, fruit...).
-
De hoeveelheid toegevoegde enkelvoudige suikers (glucose, fructose, ribose, galactose...) wordt NOOIT op de verpakkingen vermeld.
Zo bevatten bepaalde "magere" desserten hoeveelheden toegevoegde enkelvoudige suikers dat deze niet meer passen in het kader van een evenwichtige en gezonde voeding.
Let ook op voor schuilnamen : karamel, melasse, moutextract, dextrose, melkpoeder, concentraat (van vruchten bv.), -vlokken, gecondenseerde melk... : allemaal suikerbronnen!
Teveel enkelvoudige suikers ten koste van de suikers uit fruit, groenten, granen of peulvruchten, samen met een tekort aan beweging wordt beschouwd als een van de voornaamste oorzaken van overgewicht bij kinderen.
-
-
-
vermijd industriële bereidingen : tussendoortjes, desserten, collaties, producten voor het vieruurtje, voor het ontbijt, producten op basis van chocolade, snoepjes, frisdranken, gearomatiseerde melk...
-
-
-
-
-
verkies eerder een stuk fruit of voor (zonder toegevoegde suiker) fruitsap, confituur, zwarte chocolade, magere melkproducten.
-
-
Altijd met mate, natuurlijk : enkelvoudige suikers vervangen door complexe suikers is goed, maar een teveel aan calorieën is en blijft ongezond, ook met "ongeraffineerde" koolhydraten.
Lege calorieën of niet, overmaat leidt tot ADHD en later tot overgewicht. En overgewicht wordt beschouwd als risicofactor voor een serie andere aandoeningen (type 2-diabetes, cardiovasculaire aandoeningen, kanker...).
Ten aller prijze, moet onze enkelvoudige suikerconsumptie naar omlaag.
En wat indien men reeds op de verpakkingen zou vermelden : "Teveel suiker doodt!" ?
Maak gebruik van de Caloriemeter van DIEP die u de calorie-, glucose- en lipidewaarde van een heleboel voedingsmiddelen verschaft. Een handige tool om uw dagelijks 'maaltijdmandje' gevarieerd en evenwichtig samen te stellen. Bovendien kan dit hulpmiddel ook erg leerzaam zijn. Het werkelijke suiker- en vetgehalte van ons lievelingskostje kan ons erg verrassen , net zoals de eigenlijke caloriewaarde van de kleine zonden die we onszelf nu en dan gunnen onder het motto: "Och, 't is maar voor één keer". Deze app bestaat eveneens voor tablet en smartphone.
